Μην βιάζεστε να ακονίσετε τα μαχαίρια... Μπορεί ο τίτλος να παραπέμπει σε κάτι τέτοιο, δεν είναι όμως σύγκριση με την έννοια της αντιπαλότητας ή της υπεροχής (είναι πιασάρικος όμως…
). Πιο πολύ είναι πληροφορίες χρήσης και κατανόησης για το που, πως, και πόσο διαφέρουν 2 μηχανάκια ίδιου μεν (και μεγάλου) κυβισμού αλλά διαφορετικής φιλοσοφίας σχεδίασης και χρήσης.Να ξεκινήσω από το οφθαλμοφανές που δεν χρειάζεται καν να ανέβεις πάνω για να το αντιληφθείς… το μέγεθος…
Το Στρώμα τεράστιο, μακρύ, ψηλό, και δίπλα του το Φειζερ να φαίνεται σαν ένα τόσο δα πραγματάκι που μόνο από το πλάτος του μοτέρ του υποψιάζεσαι το θηρίο που κρύβει μέσα του. Παραδόξως η διαφορά είναι κυρίως οπτική. Και λέω κυρίως οπτική γιατί το βάρος των 2 μηχανών στα χαρτιά κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα. Η κατανομή του όμως αλλάζει και τελικά σαν αίσθηση το Στρώμα φαίνεται να έχει πιο απλωμένο βάρος – απ’ όπου και να το πιάσεις ή όπως και να το μετακινήσεις σου δίνει την αίσθηση του ασήκωτου, ενώ στο Φειζερ το ίδιο βάρος το νοιώθεις σαν πιο κεντρικό και σαν πιο συγκεντρωμένο σε ένα σημείο . Ξέρω… περίεργες εκφράσεις αλλά είναι δύσκολο να περιγράψεις αίσθηση...
Το τεράστιο μέγεθος όμως πέρα από οπτικό έχει και πραγματικό αντίκτυπο στους χώρους. Και σε αυτήν την περίπτωση μην ακούτε τι λένε…το μέγεθος μετράει…
Εδώ δεν μπορούν να γραφτούν πολλά. Αν θα έπρεπε να πω κάτι σε λίγες λέξεις θα έλεγα ότι είναι σαν να σηκώνεσαι από μια καρέκλα και να κάθεσαι σε έναν 3θέσιο καναπέ… Η σέλλα στο Στρώμα είναι μονοκόμματη, τεράστια σε πλάτος, ψυχανεμίζομαι ότι χωράει και 3κάβαλλο στο μήκος, και είναι γεμάτη με αρκετά στρώματα αφρώδους που ναι μεν προσθέτουν πόντους στο ύψος της (στα 1,75 που είμαι μια μικρή ανασφάλεια την έχω…) αλλά είναι ότι πρέπει για ευαίσθητους κώλους και για πολύωρη παρέα μαζί της, ενώ συνεισφέρουν αρκετά στο να σβήνουν και όποια ανωμαλία καταφέρνει να ξεφύγει από την πίσω ανάρτηση.
Και επιπλέον διαθέτει και αυτό που την έλλειψή του ποτέ δεν κατάφερα να συνηθίσω-συγχωρήσω στο Φειζερ… έναν χώρο κάτω από αυτήν όπου μπορείς να χωρέσεις χαρτιά, αδιάβροχα ανάγκης και κάποια χρήσιμα μικροπράγματα που δεν γουστάρεις να κουβαλάς στις τσέπες σου…
Άιντε λοιπόν και καθίσαμε πάνω… Η 2η διαφορά είναι η στάση-θέση οδήγησης. Στο Στρώμα κάθεσαι μεν μέσα στην μηχανή αλλά το τιμόνι είναι πιο μακριά από το σώμα σου, το ταμπλό και η ζελατίνα ακόμα μακρύτερα, και ο μπροστινός τροχός ακόμα πιο μακρύτερα... Τα χέρια σου απλά πέφτουν χαλαρά (αλλά τεντωμένα) για να συναντήσουν το τιμόνι και δεν έχεις την αίσθηση του "πιάνω τον ταύρο από τα κέρατα" που έχεις στο Φειζερ. Στο Φειζερ νοιώθεις ότι κάθεσαι σχεδόν πάνω στον μπροστινό τροχό, χουφτώνεις την καρατιμόνα, η μούρη σου φλερτάρει με την ζελατίνα, και όλο αυτό το σκηνικό σου μεταφέρει την αίσθηση ότι είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, πράγμα που σε βάζει πιο εύκολα στην πρίζα να δοκιμάσεις πόσο εύκολα γλυστράει ο πίσω τροχός όταν το παρακάνεις με το γκάζι…
Παραδόξως αν και διαφορετικές καμία από τις 2 θέσεις ποτέ δεν με προβλημάτισε ακόμα και μετά από αρκετή ώρα οδήγησης. Βολεύτηκα εξίσου και στις 2 παρ’ ότι η κάθε μια έχει διαφορετικό χαρακτήρα και μεταφέρει διαφορετική αίσθηση. Μάλλον είμαι προσαρμοστικός τύπος… Αν θα έπρεπε ντε και καλά να επιλέξω μια με την οποία θα πέρναγα ένα συνεχόμενο 3ωρο, αυτή θα ήταν του Στρώματος .Κάθεσαι λοιπόν, γυρίζεις το κλειδί και το ταμπλό ανάβει. Πιο μεγάλο και χορταστικό αυτό του Στρώματος, πιο μικρό και πιο κομψό αυτό του Φείζερ. Και τα 2 όμως είναι σχετικά πλήρη με αυτό του Στρώματος να είναι κάπως πιο ευανάγνωστο λόγω μεγαλύτερου μεγέθους οργάνων και ενδείξεων - χρήσιμο ειδικά για κάτι στραβούλιακες σαν εμένα…
Νεκρά στο κιβώτιο και πάτημα της μίζας. Διαφορετικός ήχος και αίσθηση. Το Στρώμα συγκριτικά είναι πιο θορυβώδες και πρωτόγονο σκορπώντας παντού ήχους και χαμηλόσυχνους κραδασμούς. Νοιώθεις ότι 2 μεγάλα πιστόνια κινούνται και ταυτόχρονα ακούς διάφορα. Μπροστά του το Φειζερ μοιάζει με ραπτομηχανή. Είναι πιο ήσυχο σε λειτουργία, δεν βγάζει "ξεκάρφωτους" μηχανικούς θορύβους, και σαν 4κύλινδρο που σέβεται τον εαυτόν του δείχνει πιο χαρούμενο και υγιές όταν ανεβάζει κούφιες συγκριτικά με το πιο απρόθυμο και πιο "σκόρπιο" ηχητικά 2κύλινδρο.
Υδραυλικός συμπλέκτης στο Στρώμα που δεν είναι όμως και ότι μαλακότερο έχω πιάσει, και το γνωστό ανατριχιαστικό γκλάνκ στο κούμπωμα της πρώτης με το Στρώμα να σε πονάει περισσότερο στο άκουσμα. Μπροστά του το Φειζερ θυμίζει… Χόντα.
Και ενώ στο Φειζερ όπως είναι το φυσιολογικό δίνεις κάποιες στροφές αφήνοντας τον συμπλέκτη για να ξεκινήσεις, το Στρώμα ουσιαστικά ξεκινάει από μόνο του απλά αφήνοντας τον συμπλέκτη !!! Ακόμα και δικάβαλλο σε ανηφόρα θέλει ελάχιστες στροφές πάνω από το ρελαντί για να ξεκολλήσει ομαλά και αποφασιστικά από την ακινησία. Εντυπωσιακό και μου πήρε κάμποσο να συνηθίσω να το ξεκινάω σχεδόν στο ρελαντί – εδώ που τα λέμε ακόμα δεν το έχω συνηθίσει…
Τα πόδια πάνω στους μαρσπιέδες και προοδευτικό άνοιγμα του γκαζιού. Την πρώτη εντύπωση την κερδίζει το Στρώμα. Αγνή και καθαρή δύναμη με την 1η από τις 2Κ στροφές να σου τραβάει αποφασιστικά τα χέρια από το τιμόνι. Απλωμένη και συνεχής ροή δύναμης σε όλη την κλίμακα του στροφομέτρου, ένα μικρό επιπλέον σκαλάκι κάπου στις 6Κ στροφές και γρήγορα βρίσκεις κόκκινο στις 9.500…
Στο Φειζερ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τίποτα το συνταρακτικό δεν συμβαίνει στην αρχή, ένα πρώτο ξύπνημα έρχεται κάπου στις 4,5 – 5Κ αλλά μόλις επιμείνεις ακόμα πιο πάνω εκεί γύρω στις 7,5Κ το πανηγύρι αρχίζει, τα κλαρίνα παίζουν δυνατά, και δεν έχει τελειωμό… Λίγο-πολύ το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται σε κάθε αλλαγή με το Στρώμα ουσιαστικά να διαθέτει μόνο 4 ταχύτητες μέχρι την τελική του. Οι ηλεκτρονικά κομμένες 5η-6η στην πράξη του δίνουν ελάχιστα παραπάνω χιλιόμετρα σε σχέση με την σκασμένη 4η, απλά κάνουν καλύτερη διαχείριση καυσίμου-θορύβου στον ανοιχτό δρόμο με την Overdrive 6η να είναι απίστευτα μακριά για μοτό. Μόνο με αυτοκίνητο συγκρίνονται τα 120+ χιλιόμετρα στις 4.000 στροφές που πετυχαίνει - πρακτικά είναι εντελώς άχρηστη εντός πόλης και ψιλοπεριφερειακά… Είναι τόσο μακριά που αν υποθετικά μπορούσε να φθάσει μέχρι την αρχή του κόκκινου τότε το μηχανάκι θα άγγιζε τα 290 χιλιόμετρα την ώρα και στον κόφτη θα είχε πάνω από 310… !!!
Φυσικά σε απόλυτη δύναμη δεν τίθεται σύγκριση. Το Φειζερ μετά τις 7Κ στροφές θα αφήσει σύξυλο το Στρώμα και όσο τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν τόσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά. Το Στρώμα φθάνει γρήγορα και απολαυστικά τα 180 στο κοντέρ αλλά από εκεί και πάνω οι ηλεκτρονικοί του περιοριστές αρχίζουν να επεμβαίνουν και να του κόβουν δύναμη ψαλιδίζοντας την επιτάχυνση και μαζί της την ικανότητα για πολλά παραπάνω... Πριν τα 200 έχει ήδη λαχανιάσει και με το ζόρι να δεις κάτι γύρω στα 220-225 στο (πιο αισιόδοξο απ’ ότι του Φειζερ) κοντέρ του. Διαβάζω ότι υπάρχουν κάτι μπλιμπλίκια (TRE, NIKKO κλπ) που συνδεόμενα ξεγελάνε την ECU που νομίζει ότι στο κιβώτιο έχεις ακόμα 4η. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να παρακάμπτουν τους περιοριστές των 2 τελευταίων σχέσεων και επιτρέπουν στο Στρώμα να επιταχύνει δυνατότερα πάνω από τα 180 και να ανεβάσει καμιά 10-15αριά χιλιόμετρα τελικής ακόμα. Δεν ξέρω αν όντως λειτουργούν καλά και έτσι όπως λένε, αλλά όπως και να έχει το μηχανάκι δεν είναι φτιαγμένο για καγκουριές στην 3η εκατοντάδα χιλιομέτρων - δεν θα με χάλαγε όμως αραιά και που να έχω (ή έστω να ξέρω ότι έχω…) πιο άνετα-γρήγορα το 180-220…
Τέσπα, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που λένε…Σε αυτές τις ταχύτητες των 150+ αντιλαμβάνεσαι και το μόνο πλεονέκτημα της πολύ μακριάς 6ης με την οποία μπορείς να τριγυρνάς 24 ώρες το 24ωρο με το κοντέρ στα 160-170 και το στροφόμετρο κάπου στις 5.500 στροφές !!! όπου νομίζεις ότι το μοτέρ δεν λειτουργεί καν (θυμίζω το κόκκινο ξεκινάει στις 9.500…).
Το Φειζερ από την άλλη είναι ο γνωστός υστερικός διάολος. Η δύναμη στην καλή του περιοχή 7,5-11,5 Κ είναι σαφώς περισσότερη, το κοντέρ ανεβάζει τα χιλιόμετρα με καταιγιστικό ρυθμό, τα προσπεράσματα ακόμα και των γρήγορων αυτοκινήτων είναι εντυπωσιακά εύκολα, τα 200 έρχονται μέχρι να πεις fz1 fazer, και κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι όταν το Στρώμα έχει ήδη χτυπήσει τελική αυτό έχει 2 ωφέλιμες ταχύτητες ακόμα… Στον αυτοκινητόδρομο ακόμα χαλιέμαι και μου λείπει αυτή η ανεπανάληπτη αίσθηση της πυραυλοκίνησης που είχε το μαμημένο…
Παρ’ όλη όμως την ξεκάθαρη διαφορά ιπποδύναμης που γίνεται αισθητή κυρίως στον αυτοκινητόδρομο, στο επαρχιακό δίκτυο με τις ταχύτητες να ανεβοκατεβαίνουν από τα 40 έως τα 140 εκεί το Στρώμα αποδεικνύεται πιο άμεσο και διασκεδαστικό και καθόλου αργό. Κάθε άνοιγμα του γκαζιού ανεξαρτήτως στροφών έχει σαν επίπτωση άμεση μεταφορά σεβαστής ροπής στον πίσω τροχό (αυτό έχει και την σκοτεινή του πλευρά…) αρκεί να μην έχεις ξεχαστεί και τριγυρνάς κρεμασμένος στις άχρηστες στο επαρχιακό 5η-6η . Τα ξεπετάγματα από στροφή σε στροφή έρχονται χωρίς χρονική υστέρηση περιμένοντας να ανέβουν οι στροφές και εσύ απλά χουφτώνεις το γκάζι ξέροντας ότι σε κάθε περίπτωση θα έχεις αρκετή δύναμη μεν για να πεταχτείς μπροστά, αλλά όχι υπερβολική ώστε να κινδυνέψεις να χάσεις πρόσφυση. Ουσιαστικά παύεις να απασχολείς το μυαλό σου και να αγχώνεσαι για τις στροφές του κινητήρα, τις ταχύτητες, το άνοιγμα του γκαζιού κλπ. Οδηγάς και αφοσιώνεσαι στα υπόλοιπα…
Ένα μηχανάκι όμως δεν είναι μόνο γκάζι… Είναι και αναρτήσεις, φρένα, κύλιση κλπ. Εδώ να πω ότι οι όποιες συγκρίσεις θα αδικήσουν το Φειζερ μιας και το Στρώμα μου είναι αρκετά βελτιωμένο σε κρίσιμα σημεία σε σχέση με ένα μαμά και αυτό παίζει μεγάλο ρόλο στην αίσθηση που δίνει και στον τρόπο που κινείται στο στροφιλίκι.
Την πρώτη και μεγαλύτερη διαφορά την κάνει η πίσω Ohlins. Το αμορτισέρ δουλεύει ονειρικά. Απορροφάει τα πάντα και αποσβένει τόσο σωστά που μετά από λίγο παύει να σε απασχολεί τι είναι κάτω από την ρόδα σου. Μπαλωματάκια, λακκούβες, κατσαρά, ανωμαλίες κλπ δεν σε προβληματίζουν με την ύπαρξή τους. Μετά από λίγο εκπαιδεύεις τα μάτια σου να τα αγνοούν και να καρφώνονται τέρμα στο βάθος στην επόμενη στροφή…. Και όλα αυτά διατηρώντας ταυτόχρονα μια άνεση και μια σταθερή-ακλόνητη κύλιση που κάνει τον ρυθμό σου να φαίνεται πιο αργός απ’ ότι πράγματι είναι...
Το πηρούνι του Στρώματος αν και βελτιωμένο με WP λάδια-ελατήρια και με μια SuperBrace γέφυρα να δένει τις μπότες παραμένει 1-2 κλικ κάτω από την πίσω Ohlins. Χωρίς να υποφέρει από κάποιο εμφανές κουσούρι, δεν έχει αυτή την απορροφητικότητα και την ποιότητα λειτουργίας που προσφέρει το πίσω. Πάντως σοβαρό παράπονο δεν έχω - την δουλειά του την κάνει καλά, και μάλλον φαίνεται υποδεέστερο μόνο και μόνο επειδή υπάρχει η Ohlins πίσω…
Συγκριτικά το Φειζερ διαθέτει σαφώς πιο στιβαρό πηρούνι που μεταφέρει ακριβέστερη πληροφόρηση αλλά και διαχειρίζεται ψυχραιμότερα τα βουτήγματα των φρένων. Είναι και πλήρως ρυθμιζόμενο άρα σου δίνει την δυνατότητα να πειραματιστείς και να το φέρεις ακόμα πιο κοντά στα μέτρα σου. Εδώ ίσως και να παίζει τον ρόλο της και η στάση-θέση οδήγησης του Φειζερ με την βοήθεια της οποίας φορτίζεις καλύτερα και αντλείς περισσότερη αίσθηση από το μπροστινό, ενώ στο Στρώμα πάντα είσαι και νοιώθεις λίγο "ξεκομμένος" από το τι γίνεται εκεί κάτω... Σαν σύνολο όμως το Στρώμα στρίβει πιο ομαλά, πιο προβλέψιμα, και κυρίως με λιγότερο άγχος και προσπάθεια από τον αναβάτη. Κινείσαι στο επαρχιακό το ίδιο γρήγορα όπως με το Φειζερ αλλά με λιγότερη προσπάθεια και άγχος. Ενδεικτικό το ότι στην πρώτη μου μόλις βόλτα (δικάβαλλη μάλιστα) με αυτό στον Ρώσσο, χωρίς να νοιώθω ότι πιέζω υπερβολικά ή πιέζομαι τα Bridgestone του πάτησαν μέχρι μισό πόντο πριν το τέλος…
Φυσικά όσο η ποιότητα του οδοστρώματος καλυτερεύει και όσο τα χιλιόμετρα ανεβαίνουν τόσο το Φειζερ βρίσκεται στο στοιχείο του και παίρνει την εκδίκησή του. Στις γρήγορες καμπές των 120-170 με καλό οδόστρωμα η στιβαρότητα του πλαισίου του, το χαμηλότερο κέντρο βάρους του, το όλο συμπαγές που μεταφέρει σαν αίσθηση, και η δύναμη του μοτέρ, του δίνουν το απόλυτο πλεονέκτημα και του επιτρέπουν να κάνει καλά αυτό για το οποίο φτιάχτηκε… Να βάζει τα άλογά του κάτω και να εξαφανίζεται… Θα σε αγχώσει σε κάποιες φάσεις, θα χοροπηδήσει στην παραμικρή ανωμαλία, θα ιδρώσεις από την προσπάθεια, αλλά τελικά θα εξαφανιστείς…
Επόμενο σημείο προσοχής τα φρένα. Και εδώ το Στρώμα είναι βελτιωμένο σε σχέση με το μαμά φορώντας τετραπίστονες NISSIN από CBR (η τρόμπα όμως παραμένει η μαμίσια). Έτσι το πήρα και δεν μπορώ να σας πω πόσο καλύτερες ή χειρότερες είναι σε σχέση με τις μαμά 2πίστονες. Πάντως οι NISSIN αν και 4πίστονες αποδεικνύονται λιγότερο δυνατές από τις μαμά του Φειζερ. Όμως… δεν δείχνουν να κουράζονται με την χρήση, δεν έχουν τόσο άμεσο και δυνατό δάγκωμα που να απειλούνται μπλοκαρίσματα, και σαν σύνολο φαίνεται να παντρεύονται καλά με το πηρούνι το οποίο μάλλον το φθάνουν στα όριά του. Φοβάμαι ότι αν ήταν ακόμα δυνατότερες θα υπήρχε πρόβλημα διαχείρισης της επιπλέον επιβράδυνσης από το μπροστινό...
Η αλήθεια όμως παραμένει ότι όταν τα χιλιόμετρα γίνουν πολλά το Φειζερ βοηθούμενο και από το πιο στιβαρό μπροστινό του σταματάει πιο αποφασιστικά και με μεγαλύτερη σιγουριά. Από την άλλη όμως το Φειζερ είναι πιο επιρρεπές στο μπλοκάρισμα σε φρενάρισμα πανικού όταν ο δρόμος είναι γυαλισμένος ή βρεγμένος (το Φειζέρ μου ήταν χωρίς abs…). Διαλέγεις και παίρνεις. Το ιδανικό θα ήταν η απόλυτη δύναμη των φρένων του Φειζερ, με την προοδευτικότητα των NISSIN που φοράει το Στρώμα, και μια προσθήκη ABS για παν ενδεχόμενο ή για δύσκολες συνθήκες. ΟΚ, το ξέρω – άλλαξε πλευρό να δεις γουέστερν…
Όταν οι γρήγορες ανησυχίες καταλαγιάσουν και οι ρυθμοί επανέρθουν σε αυτούς της κανονικής βόλτας τότε το Στρώμα γίνεται ο βασιλιάς της παρέας και η λατρεμένη μηχανή του συνεπιβάτη. Φιλικό, άκρως απορροφητικό, ευρύχωρο, με ακλόνητο-σταθερό πάτημα, τι άλλο να ζητήσεις… Μόνο θέμα (που γίνεται μέχρι και εκνευριστικό κυρίως δικάβαλλος στην πόλη) είναι ότι η άμεση μεταφορά της δύναμης στο παραμικρό άνοιγμα-κλείσιμο του γκαζιού μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μεταφραστεί σε ψιλοσκόρτσα που δεν είναι καλοδεχούμενα από τον συνεπιβάτη. Κυρίως συμβαίνει αν είσαι ξεχασμένος ή απρόσεκτος στο άνοιξε-κλείσε ή αν έχεις παρασυρθεί από την χαμηλή ροπή του και πιαστείς να κυκλοφορείς σουρνάμενος με 4η-5η-6η και κάτω από τις 3Κ στροφές.
Για προστασία από τον αέρα δεν μπορώ να πω πολλά. Λόγω προβλήματος χώρου στο γκαράζ μου συνήθως κυκλοφορώ το Στρώμα χωρίς ζελατίνα. Τόσο το μέγεθός της (διπλάσια σε επιφάνεια από αυτή του Φειζερ) όσο και η δυνατότητα αυξομείωσης του ύψους της δείχνουν ότι θα παρέχει τουλάχιστον ικανοποιητική προστασία από τον αέρα και απ’ ότι διαβάζω δε-αρ κανένας δεν έχει σοβαρά παράπονα απ’ αυτήν. Κάποια στιγμή που θα ξέρω ότι έχω μπροστά μου πολλά χιλιόμετρα Εθνικής θα την βάλω πάνω και τότε θα βγάλω πιο ασφαλές συμπέρασμα, αν και κάτι μου λέει ότι στο φάσμα ταχυτήτων που λογικά ταξιδεύει το μηχανάκι (120-180) δεν θα προκύπτουν σοβαρά θέματα.
Στην πόλη από το ελάχιστο που έχω κυκλοφορήσει όσο και να φαίνεται περίεργο ένοιωθα καλύτερα με το Φειζερ. Το μέγεθος του Στρώματος το κάνει πιο δύσκολο να χωρέσει ανάμεσα στα αυτοκίνητα, καθρέπτες-τιμόνια βρίσκουν πιο εύκολα αν ξεχαστείς (ήδη από δικό μου λάθος κλαίω την αριστερή χούφτα…), η αίσθησή του πιο βαριά, το ότι δεν πατάω καλά κάτω με φορτώνει με λίγη ανασφάλεια, και κυρίως τα σκόρτσα του μεγάλου δικύλινδρου στις πολύ χαμηλές με αναγκάζουν σε μπόλικη χρήση του συμπλέκτη. Ευτυχώς δηλαδή που είναι υδραυλικός…
Το Φειζερ μπορεί μεν να μην είχε δύναμη χαμηλά αλλά η ελαστικότητα και η ομαλότητα του 4κύλινδρου το έκαναν να αντιδρά καλύτερα σε αυτές τις συνθήκες. Τυπική περίπτωση… Βρίσκεσαι ανάμεσα σε αυτοκίνητα με 35-40 χιλιόμετρα, ξεχασμένη 3η και χαμηλές στροφές, και ανοίγεις το γκάζι για να φύγεις. Το Φειζερ έστω και αδύναμα θα επιταχύνει ομαλά και αδιαμαρτύρητα – στο Στρώμα θα αρχίσουν τα κοπανήματα της αλυσίδας, τα σκόρτσα, και τελικά ή θα κατεβάσεις ή θα ζητήσεις την βοήθεια του συμπλέκτη… Τέσπα, δεν κυκλοφορώ στην πόλη με τις μηχανές μου, ελάχιστα με απασχολεί το θέμα, και αυτά που γράφω είναι εντυπώσεις βγαλμένες μόνο από πολύ λίγα χιλιόμετρα σε αυτήν. Δεν αποκλείεται στην πορεία να προσαρμοστώ καλύτερα… Εδώ που τα λέμε κανένα από τα 2 δεν δείχνει τον καλύτερό του εαυτό κυκλοφορώντας στο χάος της Αθήνας. Δεν φτιάχνονται με τέτοια χρήση κατά νου αυτά τα μηχανάκια…
Πάντως άσχετα αν εγώ δεν το χρησιμοποιώ στην πόλη τις καθημερινές, ο χώρος κάτω από την σέλλα και η Givi πίσω είναι πολύ βολικά για κάποιον που κυκλοφορεί καθημερινά για την δουλειά του. Με το Στρώμα παρκάρεις, ανοίγεις την σέλλα, βάζεις εκεί μέσα τα 3-4 μικροπράγματα που αλλιώς θα ήσουν αναγκασμένος να τα κουβαλάς πάνω σου, έχεις ήδη μόνιμα αποθηκευμένα εκεί μέσα τα ψιλά αδιάβροχα ανάγκης μην σου κάτσει καμιά ξαφνική μπόρα, κλειδώνεις στην βαλίτσα το κράνος σου, τα γάντια σου και το μπουφάν σου, βάζεις το πολιτικό σου μπουφάν και πας στην όποια δουλειά σου σαν κανονικός άνθρωπος. Με το Φειζερ όσες λίγες φορές χρειάστηκα να το χρησιμοποιήσω σαν μέσο δουλειάς πάντα είχα θέμα πώς να ντυθώ, που να τα βολέψω, και πως θα τα κουβαλάω όλα αυτά μαζί μου… Όπως είπα όμως για μένα δεν έχει μεγάλη αξία- το παπί να είναι καλά και όλα τα άλλα τα βρίσκουμε…
Και πάμε σε αυτό που την σήμερον ημέρα κοντεύει να γίνει ο Νο1 πονοκέφαλος όλων μας… Δεν είναι άλλο από την κατανάλωση. Τετραψήφια τα κυβικά και των 2 οπότε μην περιμένετε θαύματα. Στο Στρώμα ακόμα οι μετρήσεις μου είναι λίγες, αλλά μέχρι στιγμής μου φαίνεται ότι είναι κάτι τις πιο φαγανό απ’ ότι το Φειζερ, πάντα μιλώντας για τον ίδιο αναβάτη και για παρόμοιες συνθήκες χρήσης. Μέχρι στιγμής η χαμηλότερη κατανάλωση που έχω δει στο Στρώμα είναι τα 5,85 λιτρ/100χλμ μετά από χαλαρή βόλτα στο επαρχιακό ενώ σε αντίστοιχες ιδανικές συνθήκες στο Φειζερ είχα δει κάποιες φορές μέχρι και 5,6 λτρ/100χλμ… Στις τυπικές εξορμήσεις μου που περιλαμβάνουν λίγο απ’ όλα (εκτός από κίνηση στην πόλη) και σβέλτη κίνηση, τα τελευταία νούμερα που είδα στο Στρώμα ήταν γύρω από τα 7 λίτρα/100χλμ ενώ ένα αντίστοιχο νούμερο στο Φειζερ ήταν συνήθως τα 6,6-6,7 λιτρ/100χλμ… Μικρές οι διαφορές (πάντα όμως υπέρ του Φειζερ) και με 7-8 όλες κι όλες μετρήσεις στο Στρώμα δεν μπορώ να πω ότι έχω σίγουρη άποψη. Αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι το Στρώμα λόγω του μεγαλύτερου ντεπόζιτου καταφέρνει μια πιο «ανθρώπινη» αυτονομία σε σχέση με το Φειζερ… Συνήθως πρωτομπαίνει στη ρεζέρβα κάπου στα 250 χλμ από το γέμισμα και αυτό είναι καμιά 50αριά παραπάνω απ’ ότι πετύχαινε το Φειζερ στις ίδιες συνθήκες. Σημαντικά ξεαγχωτικό και ευχάριστη βελτίωση…
Τώρα τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά και λεπτομέρειες. Αυτό όμως που αν και ακούγεται ως λεπτομέρεια εγώ δεν το θεωρώ καθόλου ως τέτοια και μου την έχει σπάσει χοντρά, είναι η έλλειψη κεντρικού σταντ στο Στρώμα… Έλεος ρε φούστη μου. Ένα κουβά λεφτά έκανε το μηχανάκι, από ένα μέτρο σιδεροσωλήνα πήγαν να εξοικονομήσουν κόστος ??? Και αίντε να κάνω πέτρα την καρδιά μου και ως ένα βαθμό να κατανοήσω την προσπάθεια για παραπάνω κέρδος και τσιγκούνικη κοστολόγηση. Αλλά το να το πουλάνε μετά ως εξτρά στην… συμβολική τιμή των 200 ευρώ…εεεε αυτό ξεπερνάει τα όρια της αισχροκέρδειας. Πουτάνα Σουζούκι δεν στα σκάω όσο και αν το θέλω-χρειάζομαι…
Φαντάζομαι ότι μετά τα ανωτέρω λίγο-πολύ το συμπέρασμα είναι εμφανές. Πρόκειται για 2 μηχανάκια που αν και ίδιου κυβισμού απευθύνονται σε αναβάτες με διαφορετικές ανάγκες-προτιμήσεις. Το Φειζερ ποντάρει όλα του τα λεφτά στο πανίσχυρο μοτέρ του, στις φρενούκλες του, στο μπροστινό του σύστημα, στην συμπαγή του αίσθηση και απευθύνεται σε αυτούς που ζουν κι αναπνέουν για γρήγορες εξορμήσεις, για ξεχαρμανιάσματα σε πίστα, και για (κατά προτίμηση) μοναχικά και γρήγορα ταξίδια με το κοντέρ να φλετράρει συνεχώς γύρω ή μέσα στην 3η εκατοντάδα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως μηχανάκι τουριστικό, απλής βόλτας ή και σαν καθημερινό μεταφορικό μέσο και δεν θα τα πάει και τόσο άσχημα, αλλά τότε θα βγουν στην φόρα τα όποια μειονεκτήματά του και θα μειώσουν τον βαθμό ικανοποίησης. Το Στρώμα από την άλλη απευθύνεται σε αναβάτες που θέλουν μεν όταν ανοίγουν το γκάζι να νοιώθουν κάτι δυνατό αλλά μπορούν να συμβιβαστούν με την ζωή κάτω από τα 200. Θα ταξιδέψει παντού μονοκάβαλλο ή τέρμα φορτωμένο με όριο ταξιδιού τα 180, θα απομονώσει τους επιβάτες από τον δρόμο, και θα προσφέρει φιλικότητα, άνεση, και τεράστιους χώρους. Όταν θέλεις να ξεχαρμανιάσεις θα στρίψει απρόσμενα καλά στο επαρχιακό και θα φρενάρει αποδεκτά αλλά όχι σαν να πέφτεις σε τοίχο όπως τα σούπερ-σπόρ.
Για κάποιον που πρωτοανεβαίνει σε αυτό από προερχόμενος από μικρότερη κατηγορία είναι υπεραρκετό, θα τον καλύψει παντού, και δεν θα απογοητεύσει πουθενά. Για κάποιον που όμως ήδη έχει συμβιώσει με τα 150 άλογα του Φειζερ θα υπάρξουν κάποιες στιγμές που θα «τρώγεται με τα ρούχα του»…
Τελικά και για εμένα προσωπικά το θέμα έχει να κάνει με το κατά πόσο μπορώ να συμβιβαστώ με 50 άλογα λιγότερα. Προς το παρόν τα κουτσοκαταφέρνω …
